Και καθώς άπλωνα να σφίξω ένα χέρι, έβρισκα το χέρι σου και καθώς έσκυβα ν' ακούσω μια φωνή, έβρισκα τη φωνή σου... Και σ' έβρισκα μέσα στη σιωπή, σ' ένα άστρο... σ' ένα παγούρι που το λιγοστό νερό του κελαηδούσε σαν το γέλιο σου... σ' είχα ξανάβρει όλες τις νύχτες που δεν ήξερα αν θα σε ξαναδώ... κι άκουγα τη βροχή ονειρευόμουνα και σ' έβρισκα... (Τάσος Λειβαδίτης)
σήμερα το άκουσα ,χάρη σε έναν φίλο,ίσως και να το λάτρεψα...
Εστω και με καθυστέρηση ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΙΡΕΣΑΙ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά καρδιά μου
φιλιά,ευχαριστώ
Διαγραφή