Μονάχα το σύννεφο δίπλα στα μάτια μου που ξαποσταίνει αφήνει στο σκαλί της αγωνίας μου κάθε πρωί...

κι ένας λοστρόμος των Φυγών μέσα μου
από καιρό εις καιρού
διατάζει στριγκά
"φόβοι τους κάβους λύσατε! σαλπάρουμε!"
Τον ακούει κανείς όμως;...
Καλοτάξιδο...